Τα δικαιώματα ενός κράτους όταν δεν έχει πρόνοια της Αλεξάνδρας Περιστεράκη

Όταν αποφασίζει το κράτος να είναι ιδιοκτήτης του πτώματός μου[1][1],

όταν αποφασίζει να εντάξει προ-διαγνωστικά εργαλεία ψυχικής υγείας στην εκπαίδευση[2][2], κάτι που. όπως έχει αποδειχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνοδεύεται από την υποχρεωτική χρήση ψυχοφαρμάκων και την απώλεια «επιμέλειας ανηλίκου» στους γονείς που ενίστανται, ενώ παράλληλα η χρήση στα παιδιά αυξήθηκε κατά 250% τα τελευταία 10 χρόνια[3][3],

όταν αποφασίζει να δουλεύω περισσότερα χρόνια - κι αυτό θα αλλάξει αν για μεγάλη μου τύχη αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής μου,

όταν αποφασίζει ότι μπορεί να απολύσει οποιονδήποτε από οπουδήποτε και για λόγους επιχειρησιακής «βιωσιμότητας», μπερδεύοντας την παιδεία με την κρεατομηχανή του The Wall,

όταν το κράτος έχει αποφασίσει ότι το δεντρολίβανο που έχω στον κήπο μου είναι επικίνδυνο γιατί μόνο μεγάλες εταιρίες θα έχουν το δικαίωμα να παράγουν τα φυτά που με τρέφουν[4][4], ενώ τα μεταλλαγμένα είναι «και νόμιμα και ηθικά»[5][5],

όταν έχει αποφασίσει ότι μπορεί να πουλήσει τη γη που είναι δική μου και δική σου και μετά μου πετά στη μούρη «μελέτες αξιοποίησης»[6][6]

όταν φτιάχνει μόνο δρόμους που πληρώνω με στόχο να αγοράσω «πράσινα» αυτοκίνητα, τάφοι των αρκούδων[7][7], των λύκων, των δέντρων και πουλιών, ενώ πουλάει τα ΜΜΜ κι έχει κάνει την πόλη μου «μη πω πως» και δεν μπορώ να κυκλοφορώ με ποδήλατο,

όταν για τη θλίψη μου μπροστά στην ανικανότητα έχει να μου προτείνει diaskedasi sti geitonia - oh my dear, the new Vegas in Athens - «φρουτάκια» και τυχερά παιγνίδια[8][8]γιατί με θεωρεί ηλίθια,

όταν τα σκουπίδια πρέπει να ταφούν σε αρχαιολογικό χώρο για να μην ενοχλούνται οι εργολάβοι που πληρώνονται κι όταν τα παππούδια δέρνονται από ψυχασθενείς «όργανα της τάξης»[9][9],

όταν το κράτος συνεργάζεται με τους νταβατζήδες της παγκόσμιας τάξης επιλέγοντας πού θα προσφέρουν «ανθρωπιστική βοήθεια»[10][10]και πού δε τη χρειάζονται[11][11]

όταν το αυταρχικό κράτος αποφασίζει να «μορφώσει» με Νέα Σχολεία το παιδί μου χωρίς να ρωτά κανέναν αλλά με στόχο να προσαρμοστεί στην Αγορά, «προβλέποντας» ότι έτσι θα επιβιώσουν με τα γνωστά τους «μαγειρέματα» μόνο οι γόνοι όσων εργάζονται στα σωστά πόστα στέλνοντας τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία[12][12]

όταν το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι - χτύπα ξύλο - να μην αρρωστήσω ποτέ γιατί ούτε νοσοκομείο δε θα βρω[13][13]αλλά κι αν βρω δε θα έχω λεφτά να το πληρώσω[14][14]

όταν και όταν...

ΤΟΤΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ[15][15]

και αφαιρώντας μου το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης ή της τυχαίας διαδρομής - έστω του πτώματός μου, αναλαμβάνει το ρίσκο όχι μόνο του διαζυγίου μου μαζί του, αλλά της έμπρακτης κατακραυγής, καταδίκης και καταπολέμησής του απʼόσους θέλουν ακόμα να ακουστούν ως άνθρωποι σκεφτόμενοι, ελεύθεροι και ανατρεπτικοί. 

Μου άρεσε αυτό το κείμενο.....γιάτι στα "όταν" που ειπώθηκαν, έβαλα ένα ακόμα: όταν είναι σε θέση να καταστρέψουν δάση αρχέγονα και παρθένα για χάρη της "ανάπτυξης" τους, και να αναγκάσουν χιλιάδες ανθρώπους να ζουν στην βρομιά, τη ρύπανση, στον μαρασμό του τόπου των προγόνων τους........................τότε κατάλαβα ότι τίποτα δε με χωρίζει από όλους αυτούς τους ανθρώπους που βιάζονται, ποδοπατούνται από ένα κράτος που επιδιώκει να γίνει ο απόλυτος άρχοντας της ζώη τους! Γι' αυτό κι εγώ οφείλω να κραυγάσω την αδικία, να καταδικάσω την ασυδοσία, να πολεμήσω τη βία τους, μαζί με τους σκεπτόμενους, ελεύθερους και ανατρεπτικούς ανθρώπους που θέλουν, μόνοι τους να καθορίζουν τις ζωές τους!