ΟΤΑΝ ΠΕΤΑΕΙ ΕΝΑΣ ΓΥΠΑΕΤΟΣ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΙΝΟΥ ΣΙΧΑΙΝΕΤΑΙ

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο από το http://toportatif.blogspot.

Πρέπει να ξεκαθαρίσω τη θέση μου εξαρχής: το γεγονός ότι ανήκω στο ανθρώπινο είδος δε σημαίνει πως θεωρώ τον Γ. Παπακωνσταντίνου πιο σημαντικό στη ζωή από έναν γυπαετό. Και φυσικά το παράδειγμα δεν είναι τυχαίο γιατί μεταξύ των δύο υφίσταται μια αναμέτρηση άνευ προηγουμένου.

Τη στιγμή που ο Παπακωνσταντίνου μεταπήδησε από το το υπουργείο οικονομικών στο υπουργείο περιβάλλοντος, στην ορεινή Κρήτη, σε μια φωλιά στα Αστερούσια όρη γεννήθηκε ένας γυπαετός. Είχε 22 χρόνια να γεννηθεί γυπαετός στη Κρήτη και γενικά στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Μπορείς να φανταστείς το σημαίνον.

Πρόκειται για ένα σπάνιο αρπακτικό, πτωματοφάγο, που τρέφεται σχεδόν αποκλειστικά με κόκκαλα νεκρών ζώων μέσω μιας διαδικασίας που αναδεικνύει την εξελικτική ατέλεια του ανθρώπινου είδους. Αφού ο μαυρόγυπας αρχικά σκίσει τις σάρκες, ύστερα τα όρνια ευλαβικά θα προχωρήσουν στα ενδότερα του νεκρού σώματος και τελευταίος θα επέμβει ο γυπαετός: θα πάρει τα κόκκαλα στον αέρα και θα τα πετάει επαναληπτικά στα κοφτερά βράχια μέχρι να κομματιαστούν και να μπορέσει να γευτεί το μεδούλι τους.

Και ενώ ο νεογέννητος γυπαετός δεν είχε ανοίξει καν τα φτερά του, λίγες μέρες μετά ο υπουργός περιβάλλοντος πρόλαβε να δώσει την πρώτη του ομιλία στη Βουλή αποδεικνύοντας πως ο τύπος δεν αστειεύευται. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι το πιο αδίστακτο πολιτικό πρόσωπο που έχει γνωρίσει η Ελλάδα με διαφορά.

Μερικές από τις εξαγγελίες: Γκολφ στις εκβολές του Αλφειού, αιολικό πάρκο στις Πρέσπες, ανεμογεννήτριες στη Λέσβο, στη Λήμνο, στη Χίο, τουριστικό συγκρότημα στη Μήλο στον βιότοπο της προστατευόμενης κόκκινης οχιάς, τουριστικό χωριό 6.000 στρεμμάτων στη Σητεία, λατομείο στον Έβρο, ξενοδοχειακό συγκρότημα 12.000 στρεμμάτων στην Αταλάντη Φθιώτιδας, φωτοβολταϊκά, εμπορικά κέντρα, λιγνιτορυχεία, καύσεις απορριμάτων, εκμετάλλευση κοιτασμάτων χρυσού, και γενικά ένα σωρό επενδύσεις και έργα που δεν θα τολμούσε να εξαγγείλει ούτε το χειρότερο κακέκτυπο του Σουφλιά. Όπως καταλαβαίνετε, δεν πρόκειται για υπουργείο περιβάλλοντος αλλά για ένα φιλελεύθερο υπουργείο επενδύσεων περιβάλλοντα χώρου.

Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Αν ο γυπαετός μας χρειάζεται 100 περίπου μέρες για να ανοίξει τα φτερά του ο Παπακωνσταντίνου χρειάστηκε μόνο μία εβδομάδα για να συμπυκνώσει στον τρομακτικό λόγο του την θανατηφόρα ουσία του καπιταλισμού:  «έχουμε σκοπό να ανοίξουμε μια συζήτηση όχι μόνο για το τι είναι δάσος αλλά και τι θέλουμε να είναι δάσος», μας είπε σε μια κορυφαία του στιγμή. Με λίγα λόγια, δάσος σε λίγο καιρό θα αποκαλείται στα σχολικά βιβλία μια μικρή και δύσβατη σπιθαμή γης, η οποία είναι αδύνατον να αξιοποιηθεί λόγω έλλειψης τεχνογνωσίας.

Τελικά, όσο πτωματοφάγοι κι αν χαρακτηρίζονται ως αρπακτικά, είναι αλήθεια πως ποτέ δε σκοτώνουν το θήραμά τους. Και τότε ο Γ. Παπακωνσταντίνου εξαπολύει το θανατηφόρο του περιβαλλοντικό πογκρόμ. Το πορτοκαλί χρώμα της κοιλιάς τους οφείλεται στο «μακιγιάρισμα» των φτερών τους με σκουριά, που προσλαμβάνουν, καθώς τρίβονται στα ασβεστολιθικά πετρώματα. Ο Παπακωνσταντίνου χώμα πιάνει μόνο στη περίπτωση που ψάχνει για χρυσό. Ο αρσενικός και ο θηλυκός γυπαετός ζευγαρώνουν για μια ζωή. Ο Παπακωνσταντίνου θεωρεί τα ζευγαρώματα φτηνά κατάλοιπα της φοιτητικής ζωής. Αρχίζουν τις ερωτοτροπίες τους νωρίς τον Οκτώβριο έως και τον Ιανουάριο. Ο Παπακωνσταντίνου το διάστημα αυτό προτιμάει τα μυστικά δείπνα στα γκολφ κλαμπς με τους επενδυτές. Πετούν πλάι-πλάι, ακροβατούν με πλεγμένα τα νύχια τους και βουτούν στο κενό. Την ώρα αυτή ο Παπακωνσταντίνου εισβάλλει θεαματικά σε ένα τηλεοπτικό παράθυρο για να μυρίσει τη λεία του. Κι όπως βουτούν στο κενό, τυγχάνει καμιά φορά η ακτίνα κάποιας ανεμογεννήτριας να τσεκουρώνει την ωμοπλάτη κάποιου γύπα στον Λέντα Ηρακλείου. Μετά από αυτό ο Παπακωνσταντίνου νιώθει χορτάτος.

Σχόλιο: Αν ήμουν γυπαετός ... θα με πρόσβαλε να με συγκρίνουν με τον Παπακωνσταντίνου!