ΟΤΑΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ…

Πρόκληση μεγάλη  για πολλούς , αποτελεί το θέμα των Πανελλαδικών εξετάσεων πάνω στο μάθημα της Έκθεσης. Εμείς θα προσπαθήσουμε να συναισθανθούμε τους εξεταζόμενους μαθητές της ΒΑ Χαλκιδικής που δίνουν τη δική τους μάχη αυτές τις ημέρες. Τα παιδιά αυτά που σύρθηκαν στην ασφάλεια «για προσωπική τους υπόθεση», που φάγανε χημικά στην αυλή του σχολείου τους, που βρέθηκαν λιπόθυμα με σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα και κρίσεις πανικού να δέχονται πρώτες βοήθειες από καθηγητές και γονείς, που βαφτίστηκαν οι γονείς τους, οι παππούδες τους, οι φίλοι τους τρομοκράτες, σίγουρα άλλα θέλανε να γράψουν πάνω στο επίμαχο θέμα της έκθεσης. Θύματα ενός εκπαιδευτικού συστήματος «μέγγενη», που επιβραβεύει την υποκρισία, το ψέμα, την παπαγαλία και την υποταγή, εξαναγκάστηκαν όχι να εκφράσουν την προσωπική τους άποψη και εμπειρία, αλλά να γράψουν τα κλισέ που μάθανε στα φροντιστήρια και που οι εξεταστές τους θέλουνε να δουν γραμμένα.

Χρέος μας, λοιπόν, σ΄αυτά τα παιδιά του αγώνα και της διαμαρτυρίας, και μεγάλη πρόκληση για εμάς, να γράψουμε αυτό το άρθρο, με την ευχή ότι θα αναρτηθεί σε πολλές ιστοσελίδες σχολείων.

Το θέμα, λοιπόν, έχει ως εξής: Γράψτε ένα άρθρο για την επίσημη ιστοσελίδα του σχολείου σας με θέμα: α) Την έλλειψη σεβασμού του ανθρώπου προς το φυσικό περιβάλλον και β) τρόπους για να αποκατασταθεί η σχέση τους με αυτό.

Θα αρχίσουμε με δύο προβληματισμούς: Σε ποιους ανθρώπους αναφέρονται οι εμπνευστές του θέματος; Πού σταματάει ο σεβασμός, η συμβίωση του ανθρώπου με τη φύση και πού ξεκινάει η ασυδοσία, η εκμετάλλευση, το έγκλημα;

Ο άνθρωπος δε στέκεται απέναντι στη φύση αλλά αποτελεί κομμάτι της,

τρέφεται από αυτήν, πίνει το νερό που φυλάει στα σπλάχνα της, ζει αναπνέοντας το οξυγόνο που του προσφέρει απλόχερα. Η ίδια του η ύπαρξη και το μέλλον βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με αυτό. Μήπως αναφέρονται στους ανθρώπους που ασχολούνται με τη γη, προκαλώντας καθημερινά τη γονιμότητά της, τους κτηνοτρόφους, τους μελισσάδες, τους υλοτόμους, τους πεζοπόρους, τους φυσιοδίφες, τους ερευνητές, τους γιατρούς, τους δασκάλους που οι αναφορές τους στο περιβάλλον είναι πάμπολλες; Ή μήπως ως ανθρώπους που βρίσκονται σε ρήξη με το περιβάλλον ορίζονται οι ιδιοκτήτες πολυεθνικών εταιριών, υπεργολάβους της καταστροφής και τα τσιράκια τους, κυβερνώντες πολιτικάντηδες με ένα τεράστιο κυβερνητικό, κατασταλτικό μηχανισμό στη δούλεψή τους, αστυνομία, δικαιοσύνη, τοπική αυτοδιοίκηση; Μέσα σε αυτούς και τα φτωχά μυαλά ενός χαφιεδότσουρμου, που οδηγείται πέρα από τη ρήξη του με το περιβάλλον και στη ρήξη των σχέσεων του με τους συνανθρώπους του και τελικά στην αυτοκαταστροφή του. Η κατηγορία των ανθρώπων που πετούν σκουπίδια, και βρομίζουν τις «όμορφες παραλίες μας με τις γαλάζιες σημαίες», βάζουν φωτιά από αμέλεια στα δάση, και δεν ανακυκλώνει τα σκουπίδια τους (μέχρι εκεί φτάνει η δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση της χώρα μας σε θέματα περιβάλλοντος- παραπέρα το χάος) ωχριά μπροστά στην καταστροφή που προκαλούν οι παραπάνω και δεν θα ασχοληθούμε με αυτούς.

Στην ΒΑ Χαλκιδική, τα τελευταία χρόνια, τελείται ένα περιβαλλοντικό έγκλημα. Εδώ οι άνθρωποι πασχίζουν να διαφυλάξουν το φυσικό περιβάλλον τους , το δάσος των Σκουριών, το βουνό του Κακκάβου, τα ρέματα Καρατζά, Λουτσάνικο κ.α., τις πηγές του Χαβρία, τα γεμάτα ζωή χωριά που την επιβίωσή τους, σε δύσκολες περιόδους του παρελθόντος πείνας και πολέμων, την οφείλουν σ’ αυτό το φυσικό περιβάλλον και έχουν δέσει το μέλλον τους με αυτό. Εδώ οι άνθρωποι αγωνίζονται για το αυτονόητο:

«Θέλουμε τα δάση, τη γη και το νερό και ΟΧΙ έναν τάφο φτιαγμένο από χρυσό»

Εδώ οι άνθρωποι νιώθουν αλληλεγγύη και συντροφικότητα μεταξύ τους και αυτό τους δίνει δύναμη να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Νιώθουν οργή και μίσος για την καταστολή που έχουν υποστεί ζητώντας το αυτονόητο. Έχουν απέναντι τους μια εταιρία βαμπίρ, που μετράει με ευρώ, με γιεν, με ντόλαρς τα θεμέλια της επιβίωσης και τις αξίες χιλιάδων ανθρώπων. Έχουν απέναντι τους ένα ανάλγητο κράτος. Στην Χαλκιδική, αγωνιστής στη γλώσσα των ξεπουλημένων κυβερνητικών media σημαίνει «τρομοκράτης» και η εξουσία τον συμπεριφέρεται ως τέτοιο.MAT, βία, ξύλο, χημικά, προσαγωγές- απαγωγές, βίαιη λήψη DNA, νυχτερινές έφοδοι πάνοπλων αστυνομικών μέσα σε σπίτια, μπροστά σε έντρομα παιδικά βλέμματα, φυλάκιση αθώων πολιτών! Και όλα αυτά στο όνομα της ανάπτυξης.

Αίτια αυτής της αποτρόπαιης ρήξης με το περιβάλλον, της κυβέρνησης, των πολυεθνικών, των ΜΜΕ και όλων των εμπλεκόμενων σ’ αυτήν τη βρομιά, είναι το κέρδος, η αρπαχτή, ο τζόγος, όλα βασισμένα στην σαρκοφάγα ιδέα ότι όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται! Βασικός υπαίτιος το ίδιο το σύστημα που γεννάει περιβαλλοντικά τέρατα και διαπράττει εγκλήματα.

Αφορμή η μεγάλη οικονομική κρίση στην οποία δοκιμάζεται η χώρα τα τελευταία χρόνια. Μια κρίση που δεν είναι του λαού αλλά των τραπεζών, των κολοσσιαίων εταιριών και οικονομικών οίκων. Μια κρίση που προσπαθούν να πείσουν ότι εμείς πρέπει να την πληρώσουμε πουλώντας ό,τι έχουμε και δεν έχουμε! Γη, νερό, αέρα!

ΟΧΙ, λοιπόν! Αυτά δε θα μας τα πάρετε! Θα παλέψουμε μέχρι τέλους για ελευθερία στη διαχείριση της ζωής μας, της γης μας, του πλούτου μας. Γιατί το νερό, το δάσος, ο καθαρός αέρας είναι αδιαπραγμάτευτα. Ένας, λοιπόν, είναι ο τρόπος ώστε να αποκαταστήσει ο άνθρωπος τη σχέση του με το περιβάλλον:

ΑΓΩΝΑΣ… για να γκρεμοτσακιστούν αυτοί που θέλουν να του στερήσουν τη ζωή, για να παραμείνει αφέντης στον τόπο του!