Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. στις 9 Μάρτη στις 18.00 αίθουσα Σταύρος Τορνές


ΖΩΝΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Εικόνες της εργασίας και της ανεργίας σήμερα. Αθήνα, Πέραμα, Θεσσαλονίκη, Σκουριές Κομμάτι-κομμάτι, το ξεπούλημα του κόσμου προχωράει.Η ταινία καταγράφει στιγμές της ρήξης με ό,τι θεωρούσαμε ως τώρα πως όριζε τον κόσμο της εργασίας αλλά και της δυναμικής που εφεύρουν όσες και όσοι επιμένουν να αγωνίζονται.
Εχουμε την χαρά να προβάλλουμε την ταινία ΖΩΝΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ στη Θεσσαλονίκη, εκεί όπου ζουν οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟΜΕ με τους οποίους δουλέψαμε ένα μέρος της ταινίας και, όπως κι εκείνοι που αγωνίζονται στις Σκουριές, μας ενέπνευσαν συνολικά στην ταινία και στη ζωή μας.
Στην αρχή της ταινίας η Αθήνα, καθρέφτης της βίας της ανεργίας και η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Περάμα, μετωνυμία της ευέλικτης εργασίας και της επισφάλειας, θυμίζουν πως υπάρχουν γύρω μας, όλο και περισσότεροι «υπεράριθμοι εργαζόμενοι», περιττοί για τις ανάγκες της παραγωγής. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα αν πρέπει να αποδεχθούμε ως νομιμοποιημένη από τις απαιτήσεις της αγοράς, την έκπτωση σε ‘ανθρώπινα σκουπίδια’, όλων αυτών που ο άγριος ανταγωνισμός ξεπερνά.
Στη συνέχεια, παρουσιάζεται ο πειραματισμός των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ άλλων τρόπων εργασίας, δράσης και ζωής, πειραματισμός που επεκτείνεται και στην αυτοδιαχείρηση της εικόνας τους. Δεν αφηγούνται απλώς την ιστορία τους, κάνουν κάτι σημαντικότερο : καταγράφουν την επιθυμία και τις αναγκαίες συνθήκες για μια αυθεντική σχέση με τη δραστηριότητά τους, που δεν διαχωρίζουν άλλωστε από τη ζωή τους.
Τέλος, εκείνες και εκείνοι που αντιτίθενται στη λειτουργία των μεταλλείων στις Σκουριές δεν μάχονται μόνο ενάντια στην οικολογική καταστροφή η οποία επιχειρείται με το πρόσχημα της προσφοράς εργασίας αλλά κι ενάντια στη ρητορική της αδυναμίας να αντισταθούμε στο ‘αναπόφευκτο’, δικαιολογώντας την παθητικότητά μας.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι πρωταγωνιστές δηλαδή της ταινίας, μαζί με τον ριζοσπαστικό λόγο του Anselm Jappe, στοχαστή της Κριτικής της Αξίας, φανερώνουν εκείνη την εύθραυστη στιγμή όπου όλα μπορούν να αλλάξουν, στιγμή του περάσματος από την προσωπική και συλλογική θλίψη όσων υποφέρουν από το ‘στένεμα΄ της ζωή μας, αναγκάζονται να φύγουν ή τρελαίνονται σιωπηλά, σε κείνο τον αναπάντεχο χρόνο όπου τα πάντα μπορούν να ξεκινήσουν από την αρχή.