Δύο πανό κρέμονται στην είσοδο του δάσους των Σκουριών, στην περιοχή της Χαλκιδικής, στη βόρεια Ελλάδα. Το ένα γράφει: «Οι σπίθες της αντίστασής μας βάζουν φωτιά στην μακρά νύχτα της ανθρωπότητας». Το άλλο έχει μια ιδιαίτερη ιστορία: φτιάχτηκε στα πλαίσια του Ταξιδιού για τη Ζωή του EZLN, και συγκεκριμένα για να χαιρετίσουν το ταξίδι της Μοίρας 4-2-1, που έπλευσε από το Μεξικό προς την Ανυπότακτη Ευρώπη. «Το βουνό ανοίγει την αγκαλιά του στ@ς αδελφ@ς ζαπατίστας. Καλό ταξίδι συντροφόισσες», αναφέρει.
Είναι Ιούλιος του 2022 και η ζέστη είναι αισθητή ακόμα και κάτω από τον μανδύα του δάσους. Στη διαδρομή ξεπροβάλλουν και άλλα πανό και σημαίες τα οποία αποτελούν απλώς το κατώφλι ενός σκηνικού που φιλοξενεί φόρουμ, συναυλίες, συνελεύσεις… Τουλάχιστον 100 ακτιβιστές συγκεντρώθηκαν εκεί για μια συνάντηση αγώνα και ελευθερίας, όπου για 10 μέρες μοιράστηκαν ενημερώσεις, εκτιμήσεις, στρατηγικές, εργαστήρια, φαγητό, μουσική και πολλές ώρες λόγου και ακρόασης. Τα σαββατοκύριακα έφτανε πολύ περισσότερος κόσμος με τις σκηνές του, και η συνάντηση μεγάλωνε.
Η υπεράσπιση του δάσους των Σκουριών αποτελεί σημείο αναφοράς για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. Οι κάτοικοι της περιοχής και οι συντροφικές συλλογικότητες παλεύουν εδώ και 15 χρόνια ενάντια στην καναδική εξορυκτική εταιρία Eldorado Gold Corporation, που επιδιώκει να εξορύξει χρυσό και χαλκό. Οι κάτοικοι έχουν καταφέρει να αποτρέψουν την έναρξη της λειτουργίας του ορυχείου, αν και μεγάλο μέρος της απαιτούμενης υποδομής έχει ήδη κατασκευαστεί. Οι διάφορες κυβερνήσεις έχουν χρησιμοποιήσει την καταστολή, τις φυλακίσεις και τις διώξεις για να εκφοβίσουν το κίνημα αλλά, παρότι το έχουν αποδυναμώσει, η καρδιά της αντίστασης παραμένει ενεργή. Αυτοί που υπερασπίζονται το δάσος των Σκουριών γνωρίζουν επίσης καλά την ψευτιά των λόγων όσων υπόσχονταν ότι θα βάλουν λουκέτο στο ορυχείο όταν γίνουν κυβέρνηση, και όταν ανέλαβαν την εξουσία, είτε γυρίσαν την πλάτη είτε ισχυρίστηκαν ότι ο συσχετισμός δυνάμεων δεν τους ευνοούσε.
Ίσως γι’ αυτό στις Σκουριές εμπιστεύονται τους αγώνες των από κάτω, των απλών ανθρώπων που υπερασπίζονται τα εδάφη τους και δημιουργούν εναλλακτικά εγχειρήματα. Αυτοί οι αγώνες είναι που αγκαλιάζουν τις Σκουριές, ανταποκρίνονται στο κάλεσμά τους, και συμμετέχουν στη συνάντηση. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και οι υπερασπιστές του νερού στις Σταγιάτες, στο βουνό του Πηλίου, σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από την πόλη του Βόλου. Αυτό το χωριό των μόλις 70 κατοίκων, παλεύει ενάντια στις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του νερού τους, διεξάγοντας ταυτόχρονα μια δυναμική εκστρατεία διάδοσης αντιφασιστικών και αντιρατσιστικών ιδεών, επιδιώκοντας και εφαρμόζοντας την αυτονομία, την αυτοδιαχείριση και την άμεση δημοκρατία.
Στη συνάντηση συμμετείχαν επίσης οι εργαζόμενοι του ανακτημένου εργοστασίου της BIO.ME, οι οποίοι, απέναντι στην εγκατάλειψή του από τα αφεντικά, οργάνωσαν συνελεύσεις και αποφάσισαν να ανακτήσουν το εργοστάσιο, να το αυτοδιαχειριστούν και να παράξουν προϊόντα χρήσιμα και απαραίτητα για τη λαϊκή οικογένεια. Έτσι, στο ανακτημένο εργοστάσιο άρχισαν σύντομα να παρασκευάζουν καθαριστικά, προσθέτοντας στη συνέχεια και άλλα προϊόντα υγιεινής και προσωπικής φροντίδας, όλα φυσικά και οικολογικά.
Μεταξύ των οργανώσεων που συμμετείχαν ήταν και το Infolibre, ένα ανεξάρτητο μέσο ενημέρωσης οι αλληλέγγυοι δημοσιογράφοι του οποίου καλύπτουν τα διάφορα κοινωνικά κινήματα μέσα από μια κριτική και αλληλέγγυα προσέγγιση.
Πολλές ακόμα οργανώσεις συμμετείχαν στην συνάντηση, στην οποία συζητήθηκαν θέματα όπως ο πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας και οι επιπτώσεις του σε ολόκληρη την Ευρώπη, η οικοκτονία και η κλιματική αλλαγή, η πράσινη αποικιοκρατία και τα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα της, η αυξανόμενη μετανάστευση και ο βίαιος εκτοπισμός, η πανδημία και οι υγειονομικές πολιτικές ελέγχου, τα κινήματα των γυναικών και οι αντιφάσεις στο εσωτερικό των οργανώσεων σε θέματα φύλου και η επισιτιστική κρίση. Κληρονόμοι μιας ισχυρής αντιεξουσιαστικής, αντιφασιστικής και ελευθεριακής παράδοσης, οι οργανώσεις που ήρθαν στη συνάντηση με τους υπερασπιστές του δάσους των Σκουριών ξέρουν πως μόνο μέσω του αντικαπιταλιστικού αγώνα μπορούμε να επιδιώξουμε την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου. Έχουν πλέον γευτεί τις υποσχέσεις και τις αποτυχίες εκείνων που ονειρεύονται να εξημερώσουν τον καπιταλισμό και, ως αποτέλεσμα, υπέστησαν την αποδιάρθρωση και την ενσωμάτωση πολλών αγώνων τους. Τώρα είναι διαφορετικά, ξέρουν ότι, έστω και με αργούς ρυθμούς, είναι απαραίτητο να ανασυγκροτηθεί το κίνημα και να ξανασυναντηθούν με όσους αγωνίζονται στην Ελλάδα και τον κόσμο για έναν καλύτερο κόσμο. Σήμερα πλέον γνωρίζουν ότι οι σπίθες των αντιστάσεων θα αναζωπυρώσουν και πάλι τη φωτιά που θα φωτίσει τη μακρά νύχτα στην οποία έχουν βυθίσει την ανθρωπότητα οι άρχοντες του πολέμου και του χρήματος. Το να δούμε τους εαυτούς μας στους καθρέφτες των αντιστάσεων της εξεγερμένης Ελλάδας, και να συμμετέχουμε στη συνάντηση για να ξαναγνωριστούμε, είναι ένα καθήκον που αποδεικνύεται απαραίτητο σε όλο τον κόσμο.
—–
Ο Raúl Romero, κοινωνιολόγος, μέλος του Αντικαπιταλιστικού Πανεπιστημιακού Δικτύου, της Συλλογικότητας Στήριξης του EZLN και του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου-Ιθαγενικού Συμβουλίου Διακυβέρνησης “Ήρθε η ώρα των λαών”.
Το κείμενο του από την εφημερίδα La Jornada και στο caminoalandar.org το οποίο μεταφράστηκε από την αυτοοργανωμένη ελευθεριακή συνέλευση paliacate zapatista.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου