Με σύνθημα «Καμία αποδοχή, καμία συναίνεση. Χρυσωρυχεία ποτέ και πουθενά» η επιτροπή αγώνα Μ. Παναγίας Χαλκιδικής, καλεί τον κόσμο του αγώνα ενάντια στα μεταλλεία, να ανασυνταχτεί και να τα σταματήσει, με κύρια χαρακτηριστικά την αυτοοργάνωση και την αξιοπρέπεια.
Μέλη της επιτροπής αγώνα Μ. Παναγίας θα ενημερώσουν για τις τελευταίες εξελίξεις, στην εκδήλωση που θα γίνει την Παρασκευή 27/5, στις 20.00, στο χώρο του infolibre, υπ. Φ. Δραγούμη 4, περιοχή Ροτόντας.
Ένα ακόμη μεγάλο τμήμα του αρχέγονου δάσους των Σκουριών κινδυνεύει να κοπεί. Ενώ την ίδια ώρα, όπως καταγγέλλει η επιτροπή αγώνα Μ. Παναγίας, η ΒΑ Χαλκιδική μετατρέπεται σε ειδική οικονομική ζώνη, με τη νέα σύμβαση μεταξύ του δημοσίου και της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός. Χαρακτηριστικά είναι όσα αναφέρει σε υπόμνημα με αφορμή την αξιολόγηση της νέας σύμβασης:
«…στη νέα σύμβαση, η εταιρεία ζητά να τροποποιεί, όπως αυτή νομίζει, την ίδια τη σύμβαση, προσθαφαιρώντας εγκαταστάσεις και κατασκευές (άρθρο 14) και επιπλέον να εκπονεί η ίδια τους περιβαλλοντικούς της ελέγχους, μέσω της θέσπισης (άρθρο 24) ανεξάρτητου ελεγκτή περιβάλλοντος. «Ανεξάρτητος» κατ’ επίφαση αφού και θα προσλαμβάνεται αλλά και θα πληρώνεται από την ίδια. Σαν να μην έφτανε αυτό, μέσω της ρήτρας εμπιστευτικότητας (άρθρο 28), ένα πέπλο μυστηρίου θα πλανάται στις εργασίες τους, γιατί αυτά είναι επιχειρηματικά και εμπιστευτικά δεδομένα. Εμείς, αλλά και εσείς σαν τοπική αρχή απλά θα παρακολουθούμε την καταστροφή καλή τη πίστη;
Θα παρακολουθούμε την Εταιρεία να διαχειρίζεται τα νερά και την ξυλεία της περιοχής με «τον δικό της τρόπο»; Θα αποψιλώνει και θα εκχερσώνει το δάσος κατά το δοκούν και θα χρησιμοποιεί ΟΣΟ νερό χρειάζεται για το έργο; (άρθρο 12)
Όσο για την μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος που υπόσχονται, δεν θα γνωρίζει κανείς περί τίνος πρόκειται πραγματικά παρά μόνο όταν δημοσιευθεί η καινούργια ΑΕΠΟ το 2025. Μέχρι τότε θα πρέπει να επαναπαυτούμε στην καλή πρόθεση της εταιρείας. Έχετε πει ότι θα πρέπει να τοποθετούμαστε απέναντι στο έργο χωρίς προκαταλήψεις αλλά και χωρίς εκπτώσεις. Ο «απαράβατος όρος» ότι θα τηρούνται οι περιβαλλοντικοί κανόνες μέσα από ποια διάταξη της σύμβασης ορίζεται;
Μέσω του σκανδαλώδους άρθρου 19, περί προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού, η εταιρεία φοροαπαλάσσεται. Σε ότι αφορά δε το μεταλλευτικό τέλος, θα προκύψει αν και εφόσον υπάρξει μεταλλουργία.
Μέσω του άρθρου 18 προκύπτει ότι η εταιρεία θα αναζητήσει χρηματοδότη (η ίδια δεν έχει τα απαραίτητα κεφάλαια). Η απουσία των «απαραίτητων κεφαλαίων» πιστεύετε ότι είναι ρήτρα εγγύησης για την τήρηση των όρων;
Μέσω του άρθρου 25 η εταιρεία απαλλάσσεται από την ενδεχόμενη ποσόστωση σε εργαζόμενους σε σχέση με την εντοπιότητα. Η εντοπιότητα θα προτάσεται εάν και εφόσον οι αιτούντες εργασία, πληρούν τις προδιαγραφές, τις ανάγκες και τα μισθολογικά της στάνταρ, ακόμα και σε ότι αφορά τους ντόπιους προμηθευτές. Λαμβάνοντας υπόψιν και το δεδομένο ότι σε περίπτωση διαφωνίας των μερών, το δημόσιο παραιτείται του δικαιώματος προσφυγής στα εθνικά δικαστήρια, αντιλαμβανόμαστε ότι η διαιτησία που θα ορίζεται από κοινού με την εταιρεία, είναι αυτή που θα τελεσιδικεί…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου