ΑΣΧΗΜΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΗΔΗ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΒΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

Μεγάλη Παναγία,”Τσικάρα Complex”, Όρος Κάκαβος.

Η εταιρεία Hellas Gold αποπειράθηκε να εγκαταστήσει γεωτρύπανο στην περιοχή της Τσικάρας, 3,5 χλμ ανατολικά της Μ. Παναγίας.

Θεωρητικά δε συντρέχει κανένας λόγος για ανάπτυξη δραστηριότητας τόσο μακριά, 3 χλμ στην ευθεία, απ’ το περιφραγμένο κοτέτσι τους στις Σκουριές. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς επιτρέπεται σε μια εταιρεία που βρίσκεται υπό καθεστώς ελέγχου, διαιτησίας και ενδεχόμενης άρσης δραστηριοτήτων να εισβάλλει σ’ αυτό το πανέμορφο και ζωτικό κομμάτι του δάσους προσβλέποντας ενδεχομένως σε χρηματιστηριακά κέρδη από, υποτίθεται,  μελλοντικούς της στόχους.

Μάλλον κάτι δεν πάει καλά στην εταιρεία…

Με προπορευόμενη μια χημική τουαλέτα και συνοδευόμενο από μεγάλο βυτιοφόρο, το γεωτρύπανο προσπάθησε να μπει στο βουνό την Τρίτη το μεσημέρι.

Η εγρήγορση των κατοίκων απέτρεψε προς στιγμήν τη δημιουργία ακόμη μίας πληγής στα σωθικά του βουνού και η Ελληνική Αστυνομία με εντολή Εισαγγελέα ανέλαβε τη φύλαξη της περιουσίας μιας ιδιωτικής εταιρείας. Τελικά η επίκληση της νομιμότητας και η επιβολή της  ευόδωσε για άλλη μια φορά την κερδοσκοπική αυθαιρεσία και το γεωτρύπανο εγκαταστάθηκε στην καρδιά του δάσους την Τετάρτη 29 Μαρτίου το μεσημέρι.
Τα θέματα που ανακύπτουν με την υπόθεση Τσικάρα είναι τεράστια.
 

Η πολιτική αβουλία των Σύριζα – Ανέλ έχει αποδειχτεί άκρως επικίνδυνη. Η διοικητική τους κουτοπονηριά, αυτή των δευτερευουσών αδειών, οδηγεί μαθηματικά στην απόλυτη καταστροφή.

Η ανεύθυνη αναρμοδιότητα του Δήμου Αριστοτέλη αν δεν είναι εγκληματική αμέλεια είναι πολιτική και κοινωνική προδοσία.

Αυτά βέβαια δεν είναι της παρούσης.

Οι ερευνητικές γεωτρήσεις που έχει ως στόχο να πραγματοποιήσει η Hellas Gold απλά δεν πρέπει να γίνουν ποτέ. Η πραγμάτωσή τους σημαίνει περιχαράκωση ενός κοιτάσματος τουλάχιστον 10 φορές μεγαλύτερου απ’ αυτό των Σκουριών.

Κατεπείγουσα ανάγκη και προτεραιότητα αυτή την ώρα είναι η επανασύνταξη των δυνάμεων που αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Συναγωνίστριες και  συναγωνιστές ο κλοιός στενεύει επικίνδυνα, ο ζωτικός μας  χώρος περιορίζεται με εφιαλτικό τρόπο καθημερινά.

Καλούμε σε επαγρύπνηση και γενική κινητοποίηση.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΝΟΜΙΜΟΣ ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Επιτροπή αγώνα Μ. Παναγίας.

Συζήτηση με τον Λάντιο Βερόν στο radio schizoanalytique

Κυριακή 26/3/2017 6:30 μ.μ.

Ζωντανή ραδιοφωνική αναμετάδοση. 

Μια συνάντηση - συζήτηση με τον Λάντιο Βερόν, εκπρόσωπο της συνέλευσης των λαών 

Γκουαρανί - Καϊοβά της Βραζιλίας.

http://www.radio-schizoanalytique.net/ 

Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΟΡΑ

Εκδηλώσεις ενημέρωσης και αλληλεγγύης με τον Λάντιο Βερόν, εκπρόσωπο της συνέλευσης των λαών Γκουαρανί - Καϊοβά της Βραζιλίας

Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΟΡΑ

Εκδηλώσεις ενημέρωσης και αλληλεγγύης με τον Λάντιο Βερόν, εκπρόσωπο της συνέλευσης των λαών Γκουαρανί - Καϊοβά της Βραζιλίας, την Κυριακή 26 Μαρτίου στη Μεγάλη Παναγιά Χαλκιδικής (Στυλ Καφέ, 6.30 μμ), τη Δευτέρα 27 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη (Στέκι Μεταναστών, 7.30 μμ) και την Παρασκευή 31 Μαρτίου στο Βόλο (Στέκι Μεταναστών, 7.00 μμ).

Οι Γκουαρανί - Καϊοβά ζουν στο Μάτο Γκρόσο ντο Σουλ, στα σύνορα της Βραζιλίας με την Παραγουάη, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Από τη δεκαετία του 1980 εξαναγκάζονται συστηματικά να εγκαταλείψουν τη γη τους, εξαιτίας των «νέων περιφράξεων» που επιβάλλουν οι μεγάλες αγρο-βιομηχανικές εταιρείες (τεράστιες φυτείες ζαχαροκάλαμου και μεταλλαγμένης σόγιας, κτηνοτροφικές επιχειρήσεις και μονάδες παραγωγής βιοκαυσίμων, που δηλητηριάζουν τα ποτάμια, το έδαφος και καταστρέφουν τα αρχαία δάση).

Από το 2000 ξεκινούν τον αγώνα τους για την υπεράσπιση της γης, της κουλτούρας τους, της αξιοπρέπειας, της ζωής τους. Το τίμημα που πληρώνουν είναι βαρύ: δολοφονίες, βιασμοί, βασανιστήρια, φυλακίσεις, αυτοκτονίες…

Ο εκπρόσωπός τους Λάντιο Βερόν βρίσκεται στην Ελλάδα στο πλαίσιο μιας περιοδείας σε ευρωπαϊκές χώρες, που έχει στόχο να σπάσει τη σιωπή και να κινητοποιήσει την αλληλεγγύη σε έναν αγώνα ενάντια στο θάνατο που επιβάλλει η καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ

Guaraní Kaiowá

Ένας ιθαγενής λαός που αντιστέκεται και χρειάζεται την αλληλεγγύη μας

Ως ιθαγενείς, οι Guaraní Kaiowá αγωνίζονται για το δικαίωμα να ζουν ελεύθερα στα προγονικά τους εδάφη, σύμφωνα με την κουλτούρα, τα ήθη, τη γλώσσα τους και με σεβασμό για την προστασία της φύσης. Δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ιδιοκτήτες της γης αλλά οργανικό της κομμάτι.

Η εισβολή και υφαρπαγή της γης των Guaraní Kaiowá άρχισε, όπως και για όλους τους ιθαγενικούς πληθυσμούς της Βραζιλίας, κατά την περίοδο της πορτογαλικής αποικιοκρατίας και εντάθηκε με το πέρασμα του χρόνου. Κατά τη διαδικασία λεηλασίας των εδαφών τους, υπέστησαν σωματική, ψυχική και πολιτισμική βία. Στις αρχές του 20ού αιώνα, άρχισαν να ζουν σε οριοθετημένες περιοχές υπό κρατική κηδεμονία και τους απαγορεύτηκε να κάνουν κτηματογράφηση της πατρογονικής τους κληρονομιάς ή να την διεκδικήσουν δικαστικά. Η γη τους διανεμήθηκε σε τρίτους με παράτυπες διαδικασίες. Ο λαοί τους υποτάχθηκαν βίαια, πολλοί ιθαγενείς δολοφονήθηκαν και ολόκληρες κοινότητες εξαφανίστηκαν.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, οι Guaraní Kaiowá άρχισαν έναν μεγάλο αγώνα ανάκτησης των εδαφών που είχαν χάσει ή είχαν καταληφθεί από μη ιθαγενείς.

Το Σύνταγμα του 1988 σχετικά προοδευτικό, αναγνώρισε το δικαίωμα των ιθαγενικών πληθυσμών πάνω στα προγονικά τους εδάφη. Οι ιθαγενείς σταμάτησαν να τελούν υπό την κηδεμονία του κράτους και τους αναγνωρίστηκαν δικαιώματα (ως ιθαγενείς). 

Σήμερα, η περιοχή Mato Grosso do Sul, όπου ζει η πλειοψηφία των Guaraní Kaiowá, εμφανίζει τα μεγαλύτερα ποσοστά βίας ενάντια στους ιθαγενείς. Οι διάφορες κυβερνήσεις, παραβαίνοντας το Σύνταγμα, δεν εγγυήθηκαν την ασφάλεια των χαρακτηρισμένων ιθαγενικών περιοχών και τους υποχρέωσαν να ζουν σε μικρά κομμάτια γης,  ζωσμένα κυριολεκτικά από μονοκαλλιέργειες ζαχαροκάλαμου και μεταλλαγμένης σόγιας, καλλιέργειες που απαιτούν εντατική χρήση φυτοφαρμάκων και έχουν ως αποτέλεσμα τη μόλυνση του εδάφους και των ποταμών.  Έτσι, οι Guaraní Kaiowá είναι υποχρεωμένοι να επιβιώνουν σε αντίξοες συνθήκες χωρίς τη δυνατότητα να καλλιεργούν, να κυνηγούν ή να ψαρεύουν ή να έχουν πρόσβαση στα φαρμακευτικά τους φυτά.

Πολλές κοινότητες προχωρούν σε ανακαταλήψεις εδαφών προκειμένου να ανακτήσουν ένα μέρος της γης που τους ανήκει αλλά παραμένει υπό την κατοχή γαιοκτημόνων, με αποτέλεσμα να ζουν συνεχώς στο περιθώριο και κάτω από τις απειλές των αγροτοβιομηχανιών. 

Οι κτηματίες δημιουργούν παραστρατιωτικές ομάδες που επιτίθενται βίαια στις κοινότητες με διάφορους τρόπους: απειλές, ξυλοδραμούς, βασανιστήρια, βιασμούς, χημικές επιθέσεις και δολοφονίες. Οι εγκληματικές ομάδες νιώθουν νομιμοποιημένες από την κρατική εξουσία, αφού είναι σπάνιες οι έρευνες για την αντιμετώπιση των εγκλημάτων που καταγγέλλουν οι ιθαγενείς. Τόσο η εκτελεστική όσο και η δικαστική εξουσία νομιμοποιούν τα εγκλήματα των γαιοκτημόνων στο βαθμό που μπλοκάρουν τις διοικητικές ή δικαστικές διαδικασίες χαρακτηρισμού της γης (ως ιθαγενικής), με αποτέλεσμα να γίνονται συνένοχοι στη γενοκτονία.

Πρόσφατα, ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Βραζιλίας εξέδωσε διάταγμα που αλλάζει τις παραμέτρους οριοθέτησης των ιθαγενικών εδαφών και παρέχει στο Υπουργείο Δικαιοσύνης την εξουσία να παρακάμπτει τις μελέτες που έχουν γίνει από το Εθνικό Ίδρυμα Ιθαγενών (Funai), καταπνίγοντας έτσι τα δικαιώματα των ιθαγενών λαών προς όφελος των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων της κυβέρνησης.

Σημαντική, επίσης, απειλή για τους ιθαγενείς αποτελεί η πρόταση τροποποίησης του Συντάγματος (PEC) 215 που εκκρεμεί στη Βουλή και προτίθεται να παραχωρήσει στους βουλευτές το δικαίωμα τελικής απόφασης για τους χαρακτηρισμούς των ιθαγενικών εδαφών. Η πρόταση απειλεί τόσο τις ήδη χαρακτηρισμένες γαίες όσο και αυτές που βρίσκονται σε διαδικασία χαρακτηρισμού. Εάν η τροπολογία εγκριθεί, οι ιθαγενικές περιοχές στη Βραζιλία θα μειωθούν από 13%, όπως έχει υπολογιστεί περίπου σήμερα, σε μόλις 2,6%, γεγονός που θα οδηγήσει σε αύξηση της αποψίλωσης των δασών, ποινικοποίηση του αγώνα τους και δολοφονίες ιθαγενών.

Το Μεγάλο Συμβούλιο της Συνέλευσης των λαών Guaraní Kaiowá διαβεβαιώνει:

"Υπενθυμίζουμε ότι η έλλειψη οριοθέτησης των εκτάσεών μας είναι βασικός πυλώνας που υποκινεί τη γενοκτονία μας. Η αδράνεια του κράτους εγγυάται περισσότερους νεκρούς και μεγαλύτερο πόνο για το λαό μας, που ήδη έχει υποφέρει αρκετά. Αυτή τη στιγμή, δεν κατέχουμε ούτε το 0,2% της συνολικής γης του Mato Grosso do Sul. Το αίτημά μας για οριοθέτηση των περιοχών μας ούτε καν φιλοδοξεί να ανακτήσει τα πρότερα προγονικά μας εδάφη. Μόλις που προσπαθεί να διασφαλίσει κομματάκια από τη δική μας ιερή Tekoha. Ακόμα κι αν όλες οι εκτάσεις που απαιτούμε χαρακτηρίζονταν ως ιθαγενικές, ακόμα κι έτσι δεν θα ξεπερνούσαν το 2,5 % της γης του Mato Grosso do Sul. Αυτά είναι ψίχουλα απέναντι στην ιστορική κλοπή των εδαφών μας που συνεχίζεται, την ίδια στιγμή που οι γαιοκτήμονες εκμεταλλεύονται το μπλοκάρισμα της διαδικασίας οριοθέτησης”.

Σύμφωνα με τον ιθαγενή Ládio Veron, οι ιθαγενείς είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους και να προχωρήσουν σε μια αυτο-οριοθέτηση των εδαφών τους. Θέλουν να επιστρέψουν στη γη τους και προτιμούν να πεθάνουν αγωνιζόμενοι παρά να αναγκαστούν να ζουν σε φαβέλες στα προάστια των πόλεων.

Στα πλαίσια της Διεθνούς Καμπάνιας Αλληλεγγύης στον αγώνα τους οργανώνονται και στην Ελλάδα εκδηλώσεις ενημέρωσης και αλληλεγγύης, με τη συμμετοχή του Λάντιο Βερόν, εκπροσώπου της Συνέλευσης των Λαών Guaraní Kaiowá:

ΔΕΥΤΕΡΑ 13/3/17: -Προσυγκέντρωση: Αγ. Βενιζέλου 8 π.μ -Συγκέντρωση: δικαστήρια 9 π.μ -Πορεία

Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους διωκόμενους της εξόρυξης χρυσού

Η υλοποίηση του έργου των μεταλλείων χρυσού στις Σκουριές ξεκινάει ουσιαστικά, με τη βίαιη εισβολή της εταιρείας στο βουνό και το γκρέμισμα του φυλακίου αντίστασης των κατοίκων. Από τότε μέχρι σήμερα, πολλά έχουν συμβεί. Έχει ολοκληρωθεί η αποψίλωση πολλών στρεμμάτων αρχέγονου δάσους, τη θέση των οποίων πήρε ένα ερημικό τοπίο με ένα τεράστιο εργοτάξιο, και η διάνοιξη τεράστιων ασφαλτοστρωμένων δρόμων στο βουνό για τη διέλευση οχημάτων και μηχανημάτων της εταιρείας, ενώ επιπλέον, η διάνοιξη διερευνητικών στοών, αλλά και του υπόγειου δικτύου επικοινωνίας μεταξύ των μεταλλείων έχει ήδη αλλοιώσει τη σύσταση του νερού: βρέθηκε υψηλή περιεκτικότητα σε αρσενικό στο νερό του Νεοχωρίου, με συνέπεια την απαγόρευση της χρήσης του ακόμα και προς πλύση, ενώ τα τρεχούμενα νερά στο ρέμα του Καρατζά πάνω στο βουνό, όπου πρόκειται να κατασκευαστεί μία από τις δύο λίμνες τελμάτων, έχουν βαφτεί κόκκινα. Και όλα αυτά ενώ η εξόρυξη δεν έχει ξεκινήσει ακόμα. Το έργο πάντως βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και τα διάφορα παιχνίδια της κυβέρνησης συριζανελ  σκοπό είχαν μόνο έναν επικοινωνιακό θόρυβο να προκαλέσουν και σε καμία περίπτωση να αναστείλουν την εύρυθμη συνέχιση του έργου. 
Μπορεί η κρίση να αποτέλεσε μια ιδιαίτερα ευνοϊκή συνθήκη για την εταιρεία, καθώς της έδωσε τη δυνατότητα να κερδίσει έδαφος στους ντόπιους πληθυσμούς, υποσχόμενη πρόσκαιρες ατομικές λύσεις στο οικονομικό τους αδιέξοδο, όμως όσες και όσοι δεν υπέκυψαν στον εκβιασμό, ήδη από το 2006 οργανώθηκαν με σκοπό την αντίσταση στο έργο της εταιρείας, διεκδικώντας τον αποχαρακτηρισμό της περιοχής από μεταλλευτική και την αποκατάστασή της. Στο πέρασμα των χρόνων, ο αγώνας των κατοίκων της περιοχής αλλά και πλήθους αλληλέγγυων έχει πάρει πολλαπλές μορφές, από ενημερωτικές εκδηλώσεις, μέχρι κλεισίματα δρόμων και δυναμικές διαδηλώσεις,  καθώς και άλλες δραστηριότητες που στοχεύουν στην αποτροπή της εξόρυξης.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το κράτος, σε συνεργασία με την εταιρεία, στην προσπάθειά του να φιμώσει κάθε αντιστεκόμενη φωνή, καθ’ όλη τη διάρκεια των χρόνων αυτών έχει επιχειρήσει αφενός να προβάλει τον αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού ως αποσπασματικό, συντελούμενο από αντιδραστικές μειοψηφίες και αφετέρου να τον καταστείλει και να τον ποινικοποιήσει. Και αυτό του το έργο το έφερε εις πέρας με τη βοήθεια όλου του κατασταλτικού του οπλοστασίου. Με βίαιη καταστολή πορειών (με ρίψη δακρυγόνων σε ευθεία βολή και πρόκληση σοβαρών σωματικών βλαβών), με μεθοδευμένη δίωξη εκατοντάδων αγωνιζόμενων κατοίκων και αλληλέγγυων, συλλήψεις και προφυλακίσεις καθως και με την τρομοκράτηση μέσω της παρακολούθησης τηλεφώνων, της βίαιης εισβολής σε σπίτια, σε καφενεία ακόμα και σε λεωφορεία και με τη λήψη DNA δια της βίας. 
Συνολικά, από το Μάρτιο του ‘12 μέχρι σήμερα, έχουν συνταχθεί 14 δικογραφίες για τον αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, με βάση τις οποίες 210 άτομα κατηγορούνται ή φέρονται ως ύποπτοι (56 ανάμεσά τους για βαριά κακουργήματα και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης),  4 κάτοικοι είχαν προφυλακισθεί με βαρύτατες κατηγορίες και αποφυλακίστηκαν μετα  από 6μηνη και 3μηνη κράτηση, έχουν γίνει προσαγωγές και παράνομη λήψη DNA από περισσότερους από 200 ανθρώπους.
Η αλληλεγγύη στους διωκόμενους αγωνιζόμενους και η στήριξη των κοινωνικών αντιστάσεων ενάντια στα σχέδια του κράτους και των αφεντικών της «Ελληνικός Χρυσός» αποτελεί το μόνο όπλο και το πιο ισχυρό ανάχωμα στην επιθετικότητα της εξουσίας. Σε αυτά τα πλαίσια, στεκόμαστε δυναμικά δίπλα στους αγώνες των κατοίκων και αντιστεκόμαστε μαζί τους. Ωστόσο, όπως συμβαίνει σε διάφορους τοπικούς ή κεντρικούς κοινωνικούς αγώνες, έτσι και στον αγώνα της Χαλκιδικής ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, εμπεριέχονται και αρκετές αντιφάσεις. Σε μια κοινωνία χωρίς προηγούμενη κινηματική εμπειρία, είναι λογικό και αναμενόμενο ο εκβιασμός που επιβάλλεται από το κράτος να έχει ενίοτε ως αποτέλεσμα την τρομοκράτηση των διωκόμενων, που προκαλεί άλλοτε διαχωρισμούς σε επίπεδο νομικής υπεράσπισης και άλλοτε προσπάθειες παγώματος των κινηματικών διαδικασιών της αλληλεγγύης έχοντας σε ένα βαθμό οδηγήσει σε μερική αποδυνάμωση του ίδιου του αγώνα. 
Τέλος, ένα ακόμη στοιχείο που αποδυναμώνει τον αγώνα είναι το γεγονός ότι κομμάτι των αγωνιζομένων, έχοντας συνηθίσει – όπως και το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας – να λειτουργούν στο πλαίσιο μιας αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας εναπόθεσε τις ελπίδες του για την αναστολή του έργου σε θεσμικούς αντιπροσώπους. Επειδη μεγάλο κομμάτι των αγωνιζομένων δε βλέπει αυτόν τον αγώνα ως έναν ακόμη αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, αλλά ως έναν διαχωρισμένο περιβαλλοντικό αγώνα, δημιουργούνται ψευδαισθήσεις για επίλυση των προβλημάτων μέσω θεσμικών δρόμων. Είτε πρόκειται για τον κυβερνητικό δρόμο (κυβέρνηση συριζα-ανελ), είτε πρόκειται για τις τοπικές εξουσίες («αντιμεταλευτικός» δήμαρχος), είτε για τη δικαστική οδό (ΣτΕ), η λογική της ανάθεσης,  προφανώς δεν οδήγησε πουθενά. Αντιθέτως η λογική της ανάθεσης ήταν ο κυριως λόγος που ο αγώνας αποδυναμώθηκε και το εργοστάσιο στις σκουριές συνεχίζει να χτίζεται ανενόχλητα. Όσο η ανάθεση αντικαθιστά τον αγώνα, όσο τα κινήματα σέρνονται πίσω από τις θεσμικές ελπίδες, τόσο οι αγωνιζόμενες κοινότητες θα κατακερματίζονται.
Στις 13 Μάρτη δικάζονται 21 άτομα που κατηγορούνται για τον εμπρησμό του εργοταξίου της Ελληνικός Χρυσός στις 17/2/13 στην τοποθεσία Σκουριές του όρους Κάκκαβος στη Μ. Παναγία Χαλκιδικής.  Η ποινική δίωξη περιλαμβάνει επτά κακουργήματα και έντεκα πλημμελήματα, με κατηγορίες για  σύσταση  εγκληματικής οργάνωσης, απόπειρα ανθρωποκτονίας,  κατοχή εκρηκτικών υλών,  έκρηξη και εμπρησμό.  Οι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν οποιαδήποτε σχέση με την επίθεση.  Η εμπλοκή τους στην υπόθεση βασίζεται στην καταγραφή τηλεφωνικών κλήσεων, χωρίς όμως να υπάρχουν απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες. Η υπεράσπιση των αγωνιζόμενων διωκόμενων είναι υπεράσπιση του ίδιου του αγώνα ενάντια στα μεταλλεία. Είναι υπόθεση όλων μας.

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ
- ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΥΞΗ ΧΡΥΣΟΥ
- ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ
- Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους διωκόμενους ενάντια στην εξόρυξη χρυσού

MONDAY, 13th of MARCH 2017 TRIAL FOR THE “SKOURIES FOREST” CASE TRIAL AGAINST LIFE ITSELF

ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ