Φαινόμενα...

Με τούτα και με τ’ άλλα πέρασε άλλος ένας χρόνος. Λίγο ως πολύ το μοτίβο για την περιοχή μας, και για το 2014 παρέμεινε το ίδιο: ΜΑΤ και δακρυγόνα για τα οικολαμόγια αντιδρώντες στη μεταλλευτική δραστηριότητα από τη μία, τζογαδόροι της ζωής τους αλλά και των υπολοίπων, δήθεν χαμογελαστοί και δήθεν εργαζόμενοι με αναπτυξιολάγνους τοπικούς παράγοντες από την άλλη.


Σε γενικές γραμμές, η κανονικότητα της ΒΑ Χαλκιδικής τα τελευταία τρία χρόνια. Στην τελική τίποτα το παράξενο και ανεξήγητο για την πραγματικότητα μιας διχασμένης, διαλυμένης και χρεοκοπημένης, παρά τις κυβερνητικές και δημοσιογραφικές ανακοινώσεις, χώρας.

Το μόνο ανεξήγητο και σχεδόν μυστηριώδες φαινόμενο (αφού παρέμεινε ασχολίαστο από τη συνήθη πέρδουσα λογοδιάρροια των πωλητών αριστοτέλη και των λοιπών μεταλλολάγνων φερέφωνων), είναι αυτό που κατέγραψε μάλλον τυχαία ο φωτογραφικός φακός.

Περί τίνος πρόκειται, τι συνέβη, τις πταίει?

Η μόνη λογική εξήγηση, ίσως και με λίγη δόση κακεντρέχειας, είναι ουσιαστικά η αυτονόητη. Που δεν είναι άλλη από την κατασκευαστική προχειρότητα των νταβατζοεργολάβων (βλέπε εθν. Οδό Αθηνών Θεσσαλονίκης, Πέταλο Μαλιακού, Εγνατία οδό, Σχηματάρι τελευταία κλπ,κλπ) και της ρουφιανολούφας των υφισταμένους τους.

Εν αναμονή εξηγήσεων, ευχόμαστε για τα ταίρια τους!