Ανθρωποι από μάρμαρο
Από enet.gr
Από enet.gr
Στις 6 του περασμένου Αυγούστου εγκλωβίστηκαν 600 μέτρα κάτω από τη γη, προκαλώντας την παγκόσμια συγκίνηση. Οι Χιλιανοί μεταλλωρύχοι, που κατάφεραν να βγουν ζωντανοί από το σκοτεινό τάφο ύστερα από 69 ημέρες, έστειλαν μήνυμα ελπίδας μπροστά από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης.
Τη χιλιανή σημαία, με τις υπογραφές όλων των μεταλλωρύχων που έζησαν 69 μέρες κάτω από τη γη, παρέδωσε στους Ελληνες ο 57χρονος Χόρχε Γκαγεγιόγιο Οι είκοσι τέσσερις από τους 33 εγκλωβισμένους μεταλλωρύχους κοιτάζουν μαγεμένοι τα αρχαία μάρμαρα σχεδόν ένα χρόνο αργότερα.
Ηρθαν προσκεκλημένοι των εργαζομένων της μεταλλευτικής εταιρείας ΕΛΜΙΝ. Στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης τους συνόδευε ο υπ. Πολιτισμού Π. Γερουλάνος. Οι μεταλλωρύχοι με τις οικογένειές τους, συνολικά 53 άτομα, χθες αναχώρησαν για τα Χανιά, προσκεκλημένοι της ακτοπλοϊκής εταιρείας ΑΝΕΚ.
«Διαβάσαμε, είδαμε βίντεο για τις αντιδράσεις των Ελλήνων» έλεγαν, αποκαλώντας «αδέλφια μας» τους συναδέλφους τους που τους κάλεσαν. Θυμούνται τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησαν και περιγράφουν: «Ηταν λίγα λεπτά πριν αλλάξει η βάρδια. Αρχικά πιστέψαμε ότι ήταν κάτι παροδικό. Σαν σεισμός. Οταν αντιληφθήκαμε τη σοβαρότητα της κατάστασης, τρομοκρατηθήκαμε. Σκεφτήκαμε ότι δεν θα ξαναδούμε ζωντανούς τους δικούς μας. Μιλούσε διαρκώς ο ένας στον άλλο, προσπαθώντας να διατηρήσουμε ζωντανή τη συνείδησή μας. Χορεύαμε, τραγουδούσαμε και προσευχόμασταν».
«Δεν θα ξαναμπώ σε μεταλλείο»
Λένε ότι δεν θέλουν να θυμούνται, αλλά «δεν θα σβήσει ποτέ από το μυαλό. Δεν ελπίζαμε πως θα βγούμε ζωντανοί. Το μόνο που μας είχε απομείνει ήταν η πίστη στον Θεό».
«Δεν θα ξαναμπώ σε μεταλλείο έπειτα απ' αυτό. Ελπίζω να βρεθεί καμιά άλλη δουλειά», λέει ο μεγαλύτερος, ο 57χρονος Χόρχε Γκαγεγιόγιο.
«Ηταν η τρίτη μέρα που δούλευα στο μεταλλείο. Νιώθω ακόμα τον τρόμο. Δεν θα το ξεπεράσω ποτέ», εξηγεί ο 20χρονος Τμίμι Σάντσες: «Η ζωή μου άλλαξε εντελώς. Ο τρόπος που αντιμετωπίζω την καθημερινότητα, οι αντιδράσεις μου άλλαξαν». Είναι ο μόνος που αποφάσισε να επιστρέψει στο μεταλλείο.
Δεύτερος κατάφερε να απεγκλωβιστεί ο Μάριο Σεπουλβέδια: «Οχι, για τα χρήματα δεν αξίζει να ρισκάρεις τη ζωή σου. Η δουλειά μας ήταν τρόπος ζωής. Από την επιχείρηση ούτε καν αποζημιωθήκαμε. Ούτε ένα τηλεφώνημα να ρωτήσουν τι κάνουμε. Αλλά νιώθω πολύ καλά επειδή ζω. Οι διαφωνίες λύνονται συζητώντας. Αποφασίσαμε να βιώνουμε την πραγματική, ουσιαστική ζωή. Αλλάξαμε ενδιαφέροντα».
Ο Μάριο, αφού κατάφερε να επιβιώσει, λέει ότι «η ζωή μου αντί να βελτιωθεί, χειροτέρεψε. Τα προβλήματα είναι πολλά. Αλλά είμαι ζωντανός και βρίσκω το κουράγιο να τ' αντιμετωπίσω».
Θέλει να στείλει ένα μήνυμα σ' όσους έπαψαν να ελπίζουν: «Να μην απελπίζονται κοιτάζοντας τα εμπόδια. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σε ακούσουν, να σε στηρίξουν. Ισως ο Θεός μάς είδε απελπισμένους και μας έδωσε την ευκαιρία να συνεχίσουμε μια ζωή διαφορετική».
«Απογοητεύτηκα βγαίνοντας»
Λέει ότι το κλίμα αλληλεγγύης που έζησε στα έγκατα της γης «δυστυχώς δεν το συνάντησα στο φως. Απογοητεύτηκα βγαίνοντας. Ο κόσμος ζει με κλειστά τα μάτια. Κοιτάζει αλλά δεν θέλει να δει».
Ο 31χρονος Φλορέντσιο Αβάλος είναι ο πρώτος που απεγκλωβίστηκε: «Εχω αλλάξει ως άνθρωπος. Τώρα νοιάζομαι πολύ για τους δικούς μου ανθρώπους, η ζωή μου απέκτησε νόημα και η δουλειά μου αναγνωρίστηκε. Δεν απελπίζομαι για μικροπράγματα που συμβαίνουν. Χαίρομαι, γιατί τις δύσκολες στιγμές με στήριξαν άνθρωποι που δεν περίμενα».
Σχόλιο: "Βέβαια, μετά το ατύχημα των χιλιανών μεταλλωρύχων, έγιναν πολλά ατυχήματα σε πολλές χώρες του κόσμου, που δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας! Κι εμείς, οι κάτοικοι της Β. Χαλκιδικής, χάσαμε πολλούς ανθρώπους, για να βάζουμε τις ανθρώπινες ζωές πάνω από τα κέρδη αφερέγγυων εταιριών….για ένα κομμάτι ψωμί!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου