Πέμπτη 4 Ιουνίου | Εκδήλωση για την εξόρυξη χρυσού στη Β.Α. Χαλκιδική στο Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΥΞΗ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΗ Β. Α. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

Μέλη της Επιτροπής Αγώνα Παναγιάς (Χαλκιδικής) θα επισκεφθούν τη Χαλκίδα την Πέμπτη στις 20:30 στο Εργατικό Κέντρο για ενημέρωση και συζήτηση.

Η δραστηριότητα της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός, καναδικών συμφερόντων, στη Χαλκιδική θα έπρεπε να έχει σταματήσει εδώ και πολύ καιρό. Γιατί είναι καταστροφική, παράνομη, χωρίς κοινωνικά οφέλη και συναίνεση. Αντί γι΄αυτό, η εταιρία συνεχίζει με γρήγορους ρυθμούς την καταστροφή του Κακκάβου. Είναι προφανές ότι η εταιρεία εκμεταλλεύεται κάθε περιθώριο ώστε να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα που θα καθιστούσαν αναπόφευκτη την καταστροφή της Χαλκιδικής. Ταυτόχρονα, περισσότεροι από 350 αγωνιστές διώκονται, με μόνη ουσιαστική κατηγορία ότι αντιστάθηκαν στη λογική “επενδύσεις με κάθε κόστος” και άσκησαν το δικαίωμα να προστατέψουν τον τόπο τους.

Η ευθύνη για την κατάσταση αυτή, βαραίνει τόσο την κυβέρνηση όσο και τη δικαιοσύνη.

Η υπόθεση “Σκουριές”, που αποτελεί μια σκληρή πραγματικότητα στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων, συνοδεύεται με λέξεις όπως “ανάπτυξη”, “θέσεις εργασίας”, “επενδύσεις”, λέξεις όμως που είναι γεμάτες υποκρισία και προσπαθούν να κρύψουν τη γύμνια μιας αδιαμφισβήτητης χρεοκοπίας. Κυρίως όμως, δίνει νόημα και παλμό για αγώνα, σε ένα λαό που παλεύει για αυτά που δεν πουλιούνται, δε διαπραγματεύονται και δε χωράνε στους δείκτες των διεθνών χρηματιστηρίων. Το κίνημα των Σκουριών αποτέλεσε την απάντηση μιας ολόκληρης κοινωνίας, να προστατεύσει τον τόπο της, να διαμαρτυρηθεί, να αφυπνίσει.

Το μεγαλόπνοο σχέδιο που θέλουν να επιβάλλουν, αναμένεται καταστροφικό για όλους ανεξαιρέτως. Θα δημιουργήσει μια τεράστιας έκτασης βαριά χημική βιομηχανία, η οποία θα πλήξει ανεπανόρθωτα την περιοχή. Θα οδηγήσει στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος προκαλώντας τεράστια καταστροφή της πανίδας και χλωρίδας, επιβάρυνση του εδάφους και των υδατορεμάτων με τοξικά απόβλητα, μόλυνση του αέρα που αναπνέουμε με επικίνδυνα αιωρούμενα σωματίδια και αποστράγγιση του υδροφόρου ορίζοντα, γεγονός που θα έχει οδυνηρές συνέπειες για την υδροδότηση ολόκληρης της Χαλκιδικής. Θα θέσει την υγεία των κατοίκων της περιοχής σε σοβαρούς κινδύνους υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής. Θα απαξιώσει μια σειρά επαγγελμάτων και τους ανθρώπους που ζουν από αυτά στην ευρύτερη περιοχή, όπως αγρότες, κτηνοτρόφοι, μελισσόκομοι, δασεργάτες, αλιείς, ελεύθεροι επαγγελματίες και τον τουριστικό κλάδο, δημιουργώντας στρατιές ανέργων. Θα απαξιώσει την ακίνητη περιουσία των κατοίκων οδηγώντας τους σε αναγκαστική μετανάστευση και εγκατάλειψη των εστιών τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται (οικονομικές, κοινωνικές, ψυχολογικές συνέπειες).

Υπάρχει όμως μία παράμετρος που αγνοούν όσοι θέλουν να επιβάλλουν τα καταστρεπτικά τους σχέδια και αυτή είναι η τοπική κοινωνία, η οποία δε θα επιτρέψει στους χρυσοθήρες να ρημάξουν τον τόπο. Ο αγώνας ενάντια στη μεταλλουργία χρυσού είναι αγώνας υπεράσπισης του φυσικού περιβάλλοντος και του δικαιώματος να επιλέγουμε εμείς τον τρόπο με τον οποίο θα ζούμε. Είναι αγώνας για τη γη και την ελευθερία.