ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΙΟΥΝΗ 2021, 19:00, ΑΘΗΝΑ, ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

 ΒΑΖΟΥΜΕ «ΦΡΕΝΟ» ΣΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ «ΛΑΙΛΑΠΑ» ΚΑΙ

ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΥΘΟ ΤΗΣ «ΠΡΑΣΙΝΗΣ» ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ



Σε μια χώρα και σε μια περίοδο που οι συνολικές οικονομικές δραστηριότητες βρίσκονται σε ύφεση, δεν περνά απαρατήρητη η έξαρση που παρατηρείται σε ορισμένους τομείς, όπως της ενέργειας, της διαχείρισης αποβλήτων και της «αξιοποίησης» δημόσιας περιουσίας και υποδομών, που βγαίνει στο «σφυρί». Αν και με μια πρώτη ματιά φαντάζουν έργα που σχετίζονται με την ικανοποίηση δημόσιων αναγκών, στην πραγματικότητα σχετίζονται με ευρύτερες οικονομικές αναδιαρθρώσεις, μέρος των οποίων είναι η -σε μεγάλο βάθος χρόνου- διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και η αναδιαμόρφωση των σχέσεων μεταξύ κρατών, στη βάση της ισχύος που αυτά διαθέτουν.

Ειδικότερα, στον τομέα της ενέργειας έχουμε καταιγιστικές αλλαγές σε όλους τους τομείς. Η τεράστια διασπορά των έργων, το μέγεθός τους, ο χαρακτήρας και η σκοπιμότητά τους, οι περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις τους έχουν μετατρέψει τις αντίστοιχες δραστηριότητες σε ανοιχτή «πληγή». Δεν υπάρχει ούτε μια περιοχή της χώρας που να μην τις βιώνει με επώδυνο τρόπο, γεγονός που επαναφέρει διαρκώς στην επικαιρότητα το παλιό κινηματικό ερώτημα: «ενέργεια για τι και για ποιον;», δηλαδή ενέργεια για ποιο σκοπό και σε όφελος τίνος.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, τα βασικά νομιμοποιητικά εργαλεία που χρησιμοποιεί η πολιτική και οικονομική εξουσία (αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και «πράσινη» ανάπτυξη) αποδεικνύονται εντελώς προσχηματικά, κάτι που ενισχύει στην κοινωνία την αίσθηση της εξαπάτησης και της εκμετάλλευσης. Πως αλλιώς, αφού:

- Η βίαιη απολιγνιτοποίηση, εκτός από την οικονομική επισφάλεια χιλιάδων εργαζομένων, συνοδεύεται από μια έξαρση κατασκευής νέων μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με φυσικό αέριο.

- Τα εξορυκτικά σχέδια και οι συμβάσεις, παρά την προσωρινή νηνεμία και τους εταιρικούς αναπροσδιορισμούς, παραμένουν στο τραπέζι και, μάλιστα, αρχίζουν να συσχετίζονται με τα υπεράκτια αιολικά έργα.

- Αδειοδοτούνται και κατασκευάζονται με καταιγιστικό ρυθμό αιολικές, φωτοβολταϊκές και υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις, που δεν αφήνουν ανέγγιχτη ούτε σπιθαμή εδάφους του ορεινού και νησιωτικού χώρου και όχι μόνο. Στο πλαίσιο αυτό, έχει ανοίξει ο δρόμος και για τις υπεράκτιες αιολικές εγκαταστάσεις.

- Έχει νομοθετηθεί η καύση προϊόντων επεξεργασίας αποβλήτων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και αναμένονται εξαγγελίες για τον αριθμό και τον τόπο της εγκατάστασής τους..

- Προωθούνται εκτεταμένα διασυνοριακά έργα μεταφοράς και αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου. Πέρα από τα γνωστά αντλησιοταμιευτικά έργα, έχει αρχίσει η αδειοδότηση έργων αποθήκευσης με μπαταρίες, με τελείως ασαφές το σχετικό πλαίσιο.

- «Βγαίνουν στο σφυρί» τα βασικά δίκτυα μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου.

- Μονιμοποιούνται και επεκτείνονται τα φαινόμενα αδυναμίας πρόσβασης στις υπηρεσίες ενέργειας και της «ενεργειακής φτώχειας» … και άλλα πολλά.


Νομοθετικό πλαίσιο και κρατικές πολιτικές στην υπηρεσία της βιομηχανίας της ενέργειας

Για να μπορέσουν να γίνουν όλα αυτά έχει αποσαρθρωθεί πλήρως το νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία του περιβάλλοντος, διαδικασία που δε φαίνεται να έχει σταματημό. Οι πρακτικές λεηλασίας της φύσης, «αρπαγής» γης και συρρίκνωσης της βιοποικιλότητας και των παραγωγικών δραστηριοτήτων, που αλλοιώνουν τα κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά των τοπικών κοινωνιών, είναι καθημερινό φαινόμενο. Το αδειοδοτικό πλαίσιο για τα ενεργειακά έργα και ιδιαίτερα τα έργα ΑΠΕ έχει «ραφτεί» στα μέτρα των εργολάβων, ενώ αναμένονται και νέες διευκολύνσεις. Η ΡΑΕ έχει εξελιχθεί σε ένα σκληρό μηχανισμό μαζικής αδειοδότησης, που παρακάμπτει απροκάλυπτα ακόμη και τις ελάχιστες υποχρεώσεις της, σύμφωνα με το υφιστάμενο προβληματικό νομοθετικό πλαίσιο.  Το νέο ειδικό χωροταξικό πλαίσιο για τις ΑΠΕ εξακολουθεί να «μαγειρεύεται», εδραιώνοντας την πεποίθησή μας ότι ο βασικός προορισμός του είναι να νομιμοποιήσει την απίστευτη λεηλασία της φύσης που έχει γίνει και που συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. Κι όταν και όπου τα παραπάνω αποδεικνύονται ανεπαρκή, επιστρατεύονται οι διώξεις και η καταστολή, πρακτικές που θα αρχίσουν να γενικεύονται, όσο μεγαλώνουν και οι κοινωνικές αντιδράσεις.

Οι κινηματικές δραστηριότητες περνούν σε άλλο επίπεδο

Δεν είναι μόνο η έκταση και το μέγεθος της περιβαλλοντικής καταστροφής η οποία συνοδεύει τις ενεργειακές δραστηριότητες, που έχει πολλαπλασιάσει τις κινηματικές αντιδράσεις. Είναι, ταυτόχρονα, η αίσθηση πως συντελούνται τεράστιες αλλαγές, με σοβαρό αντίκτυπο σε όλες τις πτυχές της ζωής μας (κοινωνικές και οικονομικές), χωρίς να λογαριάζεται η γνώμη, οι ανάγκες και οι προσδοκίες μας. Οι αυταπάτες ότι πρόκειται για τοπικά «ατυχήματα» και αστοχίες έχουν διαλυθεί εδώ και πολλά χρόνια, κάτι που μας έχει οδηγήσει αβίαστα στη λογική των αλληλέγγυων και υποστηρικτικών δράσεων.

Προϊόν αυτών των διεργασιών είναι και η συγκρότηση, το Νοέμβρη του 2020, του πανελλαδικού Δικτύου συλλογικοτήτων για την ενέργεια, γεγονός που σηματοδοτεί την ευρύτερη στήριξη και ανάπτυξη των τοπικών αγώνων, τον πιο αποτελεσματικό συντονισμό των δράσεων και την τεκμηρίωση και ενιαιοποίηση του κινηματικού αντίλογου. Οι περιορισμοί, με αφορμή την πανδημία, δεν μπόρεσαν να κάμψουν τη διάθεση για μια δυναμική αντίδραση, που θα επιδιώξουμε να κάνουμε πράξη με την πανελλαδική κινητοποίηση, το Σάββατο 26 Ιούνη 2021, στις 19:00, στην Αθήνα (Μοναστηράκι).

Με αυτόν τον τρόπο απαντάμε, στις πρόσφατες εξαγγελίες της κυβέρνησης για την κατάθεση και υιοθέτηση κλιματικού νόμου, ο οποίος «θα επικαιροποιήσει τους στόχους της χώρας για διείσδυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου». Έχοντας, ήδη, πλήθος τραυματικών εμπειριών από τις -μέχρι τώρα- πολιτικές εφαρμογής αυτών των στόχων, η επικαιροποίησή τους μόνο ανησυχία και τρόμο μας προκαλεί.

 

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

energynetwork2020.wordpress.com

energynetwork2020@gmail.com

f/b: Δίκτυο συλλογικοτήτων για την ενέργεια

8ο ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ ΑΓΩΝΑ & ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ

 Παρασκευή 16 Ιουλίου – Κυριακή 25 Ιουλίου

«Έρχονται με τα σάλια τους να τρέχουν. Και αυτό που υπάρχει στον πάτο του καζανιού, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο: χρυσός, πετρέλαιο, πολλά μεταλλεύματα, φυσικό αέριο, νερό, οξυγόνο, βιοποικιλότητα. Η απληστία τους είναι ασυγκράτητη, είναι τέτοια που θα κάνει τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς να φουσκώσουν. Ο τραπεζικός λογαριασμός μπαίνει πάνω από τη ζωή. Η ικανοποίηση της απόλαυσης, της αδηφαγίας, μπαίνει πάνω από τη ζωή, όπως τη γνωρίζουμε. Να ξέρουν λοιπόν, ότι η Μητέρα Γη δε θα ανεχτεί τέτοιο χαστούκι.»

                                                                                                                           Λαός Νάσα,
Βόρεια Κάουκα, Κολομβία


Καλοκαίρι 2020, καλοκαίρι 2021. Στη ζωή του χρόνου που πέρασε με τηλεδιασκέψεις και κοινωνική αποστασιοποίηση, με εφαρμογές, sms και ολοκληρωτικό κοινωνικό έλεγχο, η στρεβλή καθημερινότητα της καραντίνας συνέδραμε τα μέγιστα στην ανάδυση ενός «θαυμαστού καινούριου κόσμου».

Η Υγεία; Μονοδιάστατη, αφού μία είναι η παγκόσμια ασθένεια, που μόνο όταν την εκριζώσουμε θα ξαναβρούμε την κανονικότητά μας.

Οι αγώνες; Lockdown… Διαδικτυακοί, με μέτρα και αποστάσεις ασφαλείας, εξιδανίκευση της ατομικής ευθύνης.

Η εκπαίδευση; Ιντερνετική, δυστοπική και γενικώς εξ αποστάσεως, να υποκινείται από καινούριους σκοπούς και να ανιχνεύει νέους στόχους…

Ο Ζαπατισμός, οι κοινότητες αγώνα και αντίστασης, η κοινωνία; Κάτι σαν άπιαστο όνειρο…


Μέσα σ' αυτό το κοινωνικό-πολιτικό πλαίσιο, το κυρίαρχο παγκόσμιο σύστημα, ο καπιταλισμός, αναδιαρθρώνεται και έχει ήδη εξαπολύσει τη νέα του σταυροφορία.

Αυτή τη φορά στο όνομα της «ενεργειακής μετάβασης» της «απανθρακοποίησης» και της «κλιματικής ουδετερότητας». «Το νέο πετρέλαιο είναι ο χαλκός» διατείνεται η Goldman Sachs.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο κοινωνικού lockdown και εργολαβικής ρεμούλας, οι βουνοκορφές η μία μετά την άλλη, από την Κρήτη και τα Άγραφα μέχρι το Βέρμιο και τη Ροδόπη, ισοπεδώνονται από τις ανεμογεννήτριες και παράλληλα χιλιάδες στρέμματα παραγωγικής γης ερημοποιούνται από την ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών πάρκων.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο και μάλιστα με επικοινωνιακές τυμπανοκρουσίες και ανυπόστατες κυβερνητικές και εταιρικές εξαγγελίες/υποσχέσεις για 4000 νέες θέσεις εργασίας και οπωσδήποτε απόλυτη προστασία του περιβάλλοντος, μέσω του χρηματιστηριακού τζόγου, μπήκαμε και εμείς εδώ στη Β. Α. Χαλκιδική, από τις αρχές του χρόνου και με τη Νέα Επενδυτική Συμφωνία, σε μία νέα «επενδυτική περίοδο». Αυτή της θεσμοθετημένης αποικίας.

Για να σωθεί λοιπόν ο τόπος, τοπικός, ελλαδικός, ευρωπαϊκός κ.λ.π. από την κυβέρνηση των «άριστων» και των «ειδικών», θα πρέπει να αποδοθούν τα δέοντα στον αφέντη του, στην Eldorado και στην όποια Eldorado. Και τα δέοντα στις νέες συνθήκες, αφορούν τα πάντα…

Στην ειδική οικονομική ζώνη των Σκουριών όπως θεσμοθετείται από τη νέα επενδυτική συμφωνία και προφανώς επικυρώνεται/ισχυροποιείται από το νέο εργασιακό νόμο, η εταιρεία αναγνωρίζεται ως ο απόλυτος και ανεξέλεγκτος διαχειριστής/κάτοχος, όλων των φυσικών πόρων της περιοχής.

Δεν υπάρχει πια συγκεκριμένο Επενδυτικό Σχέδιο Ανάπτυξης των Μεταλλείων Κασσάνδρας, αλλά μια υπό διαμόρφωση και κατά το δοκούν, εν δυνάμει επενδυτική προσέγγιση. Μια επενδυτική προσέγγιση που αφορά όχι μόνο τις χωροθετημένες, γνωστές μεταλλευτικές παραχωρήσεις αλλά ολόκληρη την επιφάνεια των 317.000 στρεμμάτων. Το αφεντικό, η εταιρεία, δεν κατέχει μόνο τα μέταλλα, αλλά και ολόκληρο τον υπόγειο υδροφορέα του οποίου χωρίς κανένα προσδιορίσιμο όριο, μπορεί να χρησιμοποιεί όσο νερό χρειάζεται και να αποδίδει στην κοινωνική χρήση αυτό που η ίδια κρίνει απαραίτητο.

Τα αρχαιολογικά ευρήματα δεν αποτελούν πια υλικά στοιχεία της ιστορίας ενός τόπου, αλλά στοιχεία «μνημονίων συναντίληψης» της εταιρείας με τις αρμόδιες εφορείες αρχαιοτήτων. Η βιοποικιλότητα δεν είναι αυτή που καθορίζεται από τα φυσικά οικοσυστήματα της οξιάς και της βελανιδιάς, αλλά αυτή που επιβάλλεται από τις γλάστρες του «μεγαλύτερου φυτωρίου της Βαλκανικής», στην Ολυμπιάδα.

Οι δημοτικές αρχές δεν είναι τίποτα περισσότερο από λιγούρικες διακοσμήσεις εν αναμονή κάποιου οικονομικού φιλοδωρήματος από τις ποσοστώσεις των μεταλλευτικών τελών και των υπεργολαβιών των έργων Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης της εταιρείας.

Η απεργία δεν αποτελεί πια συνταγματικό δικαίωμα των εργαζομένων, αλλά στοιχείο «ανώτερης βίας» κατά της επένδυσης και άρα δεν προβλέπεται στα εργοτάξια της Eldorado! Φυσικά, στην εν λόγω περιοχή δεν τίθεται θέμα οποιασδήποτε αντίδρασης, όχι μόνο κινηματικής, καθώς όπως προβλέπεται από τη νέα συμφωνία, η όποια δραστηριότητα καθίσταται ή θεωρείται ανταγωνιστική των συμφερόντων της επένδυσης, θα διώκεται.

Φαίνεται λοιπόν, πως 15 χρόνια αντίστασης και αγώνα ενάντια στα κυβερνητικά αδιέξοδα, στη συστημική αυθαιρεσία και στον παραλογισμό, δεν είναι αρκετά. Οι Σκουριές, ο εξορυκτισμός, οι νεοφιλελεύθερες εργασιακές συμβάσεις, το περιβάλλον, παραμένουν κεντρικό ζητούμενο στην πολιτική οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα. Για εμάς λοιπόν, δεν είναι τυχαίο ούτε περιστασιακό το ότι συνεχίζουμε να επιμένουμε πως η ανάγκη οργάνωσης και αντίστασης είναι επιτακτική. Είναι σταθερή και διαχρονική η απόφασή μας, μαζί με τη δικτύωση κινημάτων για Γη κι Ελευθερία, για την πραγματοποίηση ενός ακόμα Δεκαημέρου Αγώνα και Ελευθερίας. Ενός ακόμα δεκαημέρου φυσικής παρουσίας και παραμονής στο βουνό, ελεύθερης κατασκήνωσης, ελεύθερης σκέψης και ελεύθερου λόγου. Ενός δεκαημέρου, από τις 16 μέχρι τις 25 Ιούλη στις Σκουριές, στα βουνά του Κακάβου, όπου ευελπιστούμε ότι θα καταφέρουμε να συναντηθούμε φέτος και με έναν απίθανο θρύλο: το θρύλο του ζαπατιστικού βουνού που πλέει κόντρα στο ρεύμα της ιστορίας…

 

«Τα βουνά δε θα τα κάνουν σκόνη όλης της γης οι δολοφόνοι»

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ 

ΔΙΚΤΥΩΣΗ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΓΗ & ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ