Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥ ΜΕ ΠΑΡΕΑ
Οι εμμονές και οι μονόδρομες αντιλήψεις και κυρίως η βίαιη επιβολή τους, είναι γνωστό, αποδεδειγμένο και στατιστικά απόλυτο ότι γεννούν τέρατα.
Αναφερόμαστε στην ιστορία των μεταλλείων στη ΒΑ Χαλκιδική και στην προσπάθεια επιβολής τους ως “ιστορικής αναγκαιότητας” και αναπτυξιακού μονόδρομου, όπως και στην επανεμφάνιση συγκεκριμένων ανθρωπολογικών τύπων.
Είναι μια ιστορία προ μνημονιακή, είναι μια ιστορία ακόμα πιο παλιά αν θέλουμε, που όμως μόνο η κοινωνικά άγρια δυναμική της χρεοκοπίας και των επακόλουθων μνημονίων μπορούσαν να την καταστήσουν εν δυνάμει πραγματοποιήσιμη. Και είναι αυτή, η από 7ετίας επιβεβλημένη κατάσταση που επέτρεψε τη διαμόρφωση ενός ιδιαίτερου κοινωνικού κλίματος στα “μαδεμοχώρια”. Επίκεντρο η Μεγάλη Παναγία το κεφαλοχώρι των μαδεμοχωρίων, που με την πολυβραβευμένη κοινωνική της υπευθυνότητα, η Eldorado, χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και κυρίως αθέμιτο μέσο, κατάφερε τελικά να το διχάσει.
Υπό την εκβιαστική απειλή της ανεργίας και καλλιεργώντας προσδοκίες για χρυσά κουτάλια, εταιρία και πολιτικοί, επέβαλαν μια ιδιότυπη κοινωνική και οικονομική ομηρία.
Μεταλλεία ή θάνατος, θάνατος ή θάνατος.
Αυτή λοιπόν η νεοφιλελεύθερη λογική και μνημονιακή πολιτική, των επενδύσεων με κάθε κόστος, μετάλλαξε τους μεταλλωρύχους από εργαζόμενους σε μισθοφορικό στρατό. Ένα στρατό που το Μάρτη του 2012 επιτέθηκε στον ίδιο του τον εαυτό, στ’ αδέρφια του, στους φίλους του, στην ίδια την κοινωνία. Ένα στρατό που λειτούργησε και λειτουργεί με μια ιδιαίτερα επικίνδυνη, για την ίδια τη ζωή, αντίληψη. Αυτή της λογικής ότι μπροστά στην επιβίωση, δεν υπάρχει ούτε ιδεολογία, ούτε ηθική, ούτε αξιοπρέπεια. Υπάρχει μόνο ο απόλυτος κυνισμός.
Δεν πρόκειται για παράπονα, για φληναφήματα ή για μεθυσμένες θεωρήσεις τα μεσημέρια στους καφενέδες του χωριού. Εξάλλου τα ψευτοκλαψουρίσματα και οι δικαιολογίες του μεροκάματου τους ανήκουν εξ’ ολοκλήρου. Είναι διαπιστώσεις και γεγονότα που εξελίχθηκαν τα τελευταία χρόνια και έχουν να κάνουν με το ήθος και τις συμπεριφορές που προκρίνει από το 2012 η Eldorado:
H οργανωμένη επίθεση στο φυλάκιο αγώνα, Σκουριές Μάρτης 2012,
Η οργανωμένα μεθυσμένη επίθεση 50 κάφρων κατά 2 γυναικών τον Ιούνιο του 2012,
Η εισβολή 40 καθυστερημένων στο σπίτι συγγενών τους τον Ιούλιο του 2013,
Η πισώπλατη επίθεση στη σκοτεινιά 5 γελοίων εναντίον ενός το Μάη του 2015 και άλλα πολλά περισσότερο καθημερινά.
Μετά το τελευταίο σοβαρό περιστατικό το Μάη του 2015, είχαμε πιστέψει πως κάποια πράγματα είχαν καταστεί σαφή και είχαν ξεκαθαριστεί. Εννοείται πως κανείς δεν περίμενε “λεβεντιά”, “μπέσα” και “ειλικρίνεια” από τον ανθρωπολογικό τύπο που κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια στην περιοχή, αυτόν του μεταλλωρύχου – επαγγελματία εθελόδουλου, και δυστυχώς το δεδομένο επιβεβαιώθηκε.
Στις μία το πρωί της Παρασκευής 16/2/17, σε καφέ απέναντι από τα γραφεία του σωματείου υπογειτών μεταλλωρύχων στη Μ. Παναγία, ο γνωστός και παλιός εργοδοτικός συνδικαλιστής και μέλος του Δ. Σ. του Εργατικού Κέντρου Χαλκιδικής, Βούλγαρης Ιωάννης επιτέθηκε απρόκλητα και με ιδιαίτερη βαναυσότητα κατά ενός ανθρώπου για τον απλό και μόνο λόγο ότι, στο ταραγμένο μυαλό του, ο “άλλος”, ο “εχθρός”, είναι σαφώς και αγωνιστικά ενάντια στα σχέδια της “εταιρείας του”!;.
Σηκώθηκε από ένα τραπέζι, όπου συναγελάζονταν με τον έτερο εργοδοτικό συνδικαλιστή κ. Πέτρο Πέργουλη και άλλους εταιρικούς παλικαράδες, κατευθύνθηκε προς έναν άνθρωπο που έπινε το ποτό του στο μπαρ και τον έστειλε στο νοσοκομείο όπου ακόμη νοσηλεύεται, με κατάγματα στο στέρνο και στις πλευρές και πολλαπλές κακώσεις στο κεφάλι και σε όλο το σώμα.
Αυτό είναι που λέμε η αλαζονεία του τραμπούκου με παρέα, γιατί όταν ο έτερος συνδικαλιστής Πέργουλης αντιλήφθηκε ότι είχε κληθεί η αστυνομία φυγάδευσε ταχέως και μάλλον επιτυχώς το συνεταιράκι του, το “λεβέντη” Βούλγαρη. Εννοείται ότι ο “λεβέντης” έχει πρωταγωνιστήσει και στα προαναφερθέντα γεγονότα του ’12 – ’15.
Η αλαζονεία βέβαια δεν είναι φυσικά κάτι έμφυτο στους ανθρώπους αλλά καλλιεργείται από το κοινωνικό, οικογενειακό και εργασιακό περιβάλλον. Από το 2012 το Τμήμα Διαχείρισης Ανθρώπινων Πόρων της Eldorado δουλεύει πυρετωδώς προς την επίτευξη αυτού του νέου τύπου ανθρώπου – εργαζόμενου. Το παράδειγμα εξάλλου το δίνουν τα ανώτερα διευθυντικά της στελέχη.
Σίγουρα δεν είναι σύμπτωση το γεγονός ότι πριν από λίγες μέρες, στις 27/1/17, ο μέχρι τότε διευθύνων σύμβουλος της Hellas Gold κος Θεοδωρακόπουλος είχε αποστείλει επισήμως και με όλες τις βούλες εταιρικής πιστοποίησης και ΙSO την απειλητική και άκρως αλαζονική επιστολή προς την κα Σακοράφα ( προφανώς και στους υπόλοιπους εμπλεκόμενους ευρωβουλευτές στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου) και μοναδική άλλη κοινοποίηση στα 4 εργοδοτικά σωματεία. Κανονική επιστολή προγραφής γιατί τηρουμένων των αναλογιών έτσι λειτούργησε, εκτελεστικά, ο γλειφτοκώλης συνδικαλιστής. Αφού το αφεντικό μου απειλεί ευρωβουλευτές και αυτοανακηρύσσεται σε εθνικό σωτήρα, μπορώ και εγώ να κοπανάω ύπουλα όποιον μου κατέβει και να το παίζω “λεβέντης” και ασύδοτος αφού και η αστυνομία δικιά μας είναι.
Η Μεγάλη Παναγία συγκεκριμένα έχει μια δύσκολη νεότερη ιστορία, ιδιαίτερα μετά τη θλιβερή και αιματηρή εμφυλιακή εμπειρία του ’46 – ’49. Αυτά τα βαθιά και αρχέγονα συναισθήματα που φορές καθιστούν τους ανθρώπους αδερφοκτόνους προσπαθεί εδώ και μια πενταετία να αναμοχλεύσει, να προκρίνει και να εφαρμόσει συνειδητά η Eldorado. Η καλλιέργεια του διχασμού στην περιοχή είναι Μποδοσάκειας παράδοσης, η εκδοχή όμως της Eldorado είναι αυτή της ακρότητας μιας χαμηλού κόστους εταιρείας που ο μόνος τρόπος για να κερδοσκοπήσει είναι το υψηλό κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος και το μόνο επιχείρημα ότι το έχει ξανακάνει. Η εταιρεία, το πολυεθνικό κεφάλαιο σ’ αυτό το παιχνίδι φυσικά και δεν είναι μόνοι. Αυτονόητα συνεπικουρείται από τη γενικευμένη πολιτική αβουλία του συστήματος Ελληνική Δημοκρατία και από τους εκάστοτε πολιτικούς ταγούς, τους λειτουργούς και θιασώτες της διαπλοκής, της διαφθοράς και της πολιτικής ηλιθιότητας της αναπτυξιομανίας. Η πολιτική και κοινωνική προδοσία αυτών των δήθεν μεγαλόπνοων φωστήρων είναι μνημειώδης. Για ένα πιάτο φαΐ, για ένα μεροκάματο ξεπουλήσανε έναν ολόκληρο τόπο και καταστρέφουν ένα από τα πιο όμορφα δάση της Ευρώπης.
Είθισται και ιδιαίτερα από τη μέρα εμφάνισης της εν λόγω εταιρείας στην περιοχή, οι μόνες αποδεκτές οικονομικές σχέσεις να είναι οι τριγωνικές, Παναμάς γίναμε. Έτσι τίποτα δε θα μπορούσε να συμβεί χωρίς τη συνδρομή του τρίτου παράγοντα, του κρατικού – κατασταλτικού μηχανισμού, της ΕΛΑΣ. Η ΕΛΑΣ που γλυκοκοιτάζει τα ζαντολάστιχα και τις άλλες μικροδωρεές της εταιρείας, που κάνει τα στραβά μάτια στις καφρίλες και καταστροφές εργαζομένων και αφεντικών, που περικυκλώνει, ξυλοφορτώνει και σέρνει στα δικαστήρια το απόλυτο δίκιο των αντιδρώντων και χαζογελάει κουκουλώνοντας τα μέχρι τώρα πεπραγμένα των τραμπούκων αρχειοθετώντας τα ως “ιδιοτροπίες” και “παραξενιές” κάποιων δήθεν γραφικών καφενόβιων.
Σε όλα αυτά και όλους αυτούς απαντάμε:
Φτάνει με τα ψέματα και τη βρωμιά της Eldorado
Φτάνει με τη βλακεία και την αλητεία των μεταλλωρύχων
Tα μεταλλεία θα κλείσουν, δε θα γίνουν καθημερινή πραγματικότητα
Επιτροπή αγώνα Μ. Παναγίας
